---

Sint-Katarina es un wijk en parochie en Assebroek, deelgemeente van de Belgische stad Brugge. De dichtbevolkte wijk ligt net ten zuidoosten van de historische binnenstad en wordt verder in het noorden begrensd door by wijk Sint-Kristoffel, in het oosten door by wijk Maria Assumpta, in het zuiden door by wijk Steenbrugge, en west en hent west hen -Brugge en Sint-Michiels.

En 1270 fue voor het eerst sprake van de Sint-Katarinaparochie, gesticht als dochterparochie van de Onze-Lieve-Vrouwekerk en Brujas. Aanleg van de tweede stadsomwalling rond Brugge en 1297 lag ze deels binnen de Brugse poorten (huidige ongeveer Maria Magdalenaparochie) en deels erbuiten, in een gebied dat als "Paallanden" werd aangeduid (grond van de staditen, grond van de staditen conoció paalwerk).



Cañas en 1270 werd de kerk gebouwd, op grond die geschonken fue puerta Margareta van Constantinopel, gravin van Vlaanderen, hoek van de huidige Vestingstraat en Edward de Denestraat, wat na 1297 en het extra muros-gedeelte fue. Deze kerk werd tijdens het conflict se encontró con Gentenaren gesloopt en 1382, en herbouwd rond 1400 op ongeveer dezelfde plaats en met hetzelfde plan. Ze werd opnieuw gesloopt en 1578, net zoals alle andere grote gebouwen buiten de stadsmuren, en dit om Strategische redenen tijdens de goddienstoorlogen.



De parochie bleef bestaan ​​se reunió con eigen pastor, a parochie-zonder-kerk verhuisde meermaals van kapel voor de erediensten. Vanaf 1584 maakte Odegem ook deel uit van de parochie Sint-Katarina, nadat en 1580 het Sint-Trudoklooster werd vernield. Deze toestand bleef bestaan ​​tot 1803, toen een reorganisatie van de Brugse parochies werd uitgewerkt: het gedeelte van de parochie binnen de stadsvestingen werd in 1809 officieel por H. Maria Magdalenaparochie, het gedeelte buiten de stadseweeze .



Op initiatief van keizer Jozef II werden en 1784 por kerkhoven en por steden afgeschaft. Desde el estadio de Brujas, kocht een stuk grond van twee ha groot, toebehorend aan het Sint-Trudoklooster, om een ​​nieuwe begraafplaats aan te leggen. De eerste begrafenis vond plaats en 1787. Het kerkhof werd ingewijd op 3 de noviembre de 1789. En 1820 fue de stad volledig eigenaar van het kerkhof, vanaf dan de Centrale Stedelijke Begraafplaats. Enkele uitbreidingen volgden en 1841 en 1864. Heden bevindt zich op het kerkhof, dat in het zuiden van de wijk ligt, ook de Belgische militaire begraafplaats Brugge.

an het begin van de 20e eeuw ontwikkelde zich een bescheiden industriële activiteit langs het kanaal Gent-Brugge en de Baron Ruzettelaan en aan de garen. Er vestigden zich ook eantal horticultuurbedrijven in de omgeving, vaak gespecialiseerd in het kweken van laurierbomen.



Toen rond 1905 La Brugeoise, producent van onder meer spoorwegmaterieel, zich vestigde aan de overkant van het kanaal, te Sint-Michiels, kwamen veel werknemers wonen in het nieuwe kwartier ten oosten van de "Steenbrugse Wandeling", zonals de Baronon volksmond werd genoemd. De fabriek was - en is nog steeds - vanuit Sint-Katarina toegankelijk via een voetgangersbrug over het kanaal. De huidige Wantestraat, Barthelsstraat, Korte Dwarsstraat, Kleine Kerkhofstraat, Brugeoisestraat vormden de nieuwe wijk voor arbeiders, bedienden en kaderleden. De wijk groeide en verstedelijkte voort aan een hoog tempo en ook de bevolking nam snel toe.

Desde Sint-Katarinakerk



Op 1 augustus 1907 richtten de inwoners uit deze nieuwe woonwijk een verzoekschrift om in deze volkrijke buurt een nieuwe parochie te stichten. Por noodzaak om een ​​nieuwe parochie op te richten was men het vlug eens, por grenzen van die parochie verliep de discusie uiterst moeizaam. Uiteindelijk werd bij KB van 14 maart 1910 de nieuwe Sint-Katarinaparochie, die de patrones van de eerste Sint-Katarinaparochie aannam, opgericht.



Er was nauwkeurige grensbeschrijving en de parochie telde 3,133 parochianen, waarvan 461 woonden op het grondgebied van Sint-Michiels.



De bouw van een parochiekerk fue de eerste belangrijke taak. Ondertussen kon de parochie wel vrij vlug gebruikmaken van een noodkerk: desde 1908 stond er in de huidige Sint-Katarinastraat e klooster van de Zusters van Spermalie van Brugge con meisjesschool. Vanaf de abril de 1910 escritura de kapel en ananpalende klaslokalen dienst als voorlopige kerk en sacristie.



Besprekingen hoewel voor de bouw van de nieuwe kerk uiterst moeizaam verliepen, met knelpunten rond plaats, subvenciones, gemeenteraden, kerkfabriek, werd in februari 1912 een wedstrijd uitgeschreven voor architecten. Por jurado weerhield het project van ingenieur-architect Alfons Van Coillie uit Roeselare en agosto de 1913 werden de plannen goedgekeurd in de gemeenteraad. El laatste in de rij proviene de provincieraad en julio de 1914 y el toelage pasó de 1/5 a de totale onkosten.



Puerta het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog en 1914 werd de uitvoering van de bouwplannen echter uitgesteld.



En 1932 fue er nog steeds geen kerk. Alle bouwplannen werden herbekeken el 31 de diciembre de 1932 konden de notariële akten ondertekend worden voor de bouwterreinen van kerk, pastorie en onderpastorie. En agosto de 1933, werd gestart se reunió con de bouw en en febrero de 1934 fue obra de kerk afgewerkt.



En un bucle verde de 20e eeuw, in vooral in a tweede helft ervan, werd de wijk verder volgebouwd, onder andere met nieuwe verkavelingen ten zuidwesten van de Sint-Katarinakerk en appartementsbouw nabij de Buiten Gentpoortvest.

Desde belangrijkste verkeersassen door- de langsheen Sint-Katarina zijn de N50 (Baron Ruzettelaan), die door het uiterste westen van de wijk loopt, de N337 (Generaal Lemanlaan), señores de noordrand van Sint-Katarina, en R30, langsand langs de wijk.



Lijn 2 van de Brugse stadsbussen bedient de wijk zelf, lijnen 1 en 11 en streeklijnen 62 en 63 bedienen het noorden van de wijk via Generaal Lemanlaan, voorstadslijn 20 en streeklijn 21 bedienen het westen van de Rijon via Baran.

---